Ήδη απ’ το κατώφλι, όλα τα αντικείμενα παίρνουν μιαν άλλη διάσταση, σαν να συμμετέχουν σε ένα μουσείο φανταστικού ταξιδιού.
Η είσοδος του καθιστικού φρουρείται από έναν ναύτη κι έναν εύζωνα. Είναι το χειμωνιάτικο καταφύγιο, το τοπίο παρόν μέσα από τα παράθυρα που καδράρουν την Άνω Σύρο και την Φανερωμένη. Το ροζ ενυδρείο και οι νάνοι ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα. Ο νησιώτικος καναπές, είναι για τις σιέστες κάτω απ’ την ελλειπτική τροχιά των κρυστάλλων Baccarat.
Από πλευράς καθισμάτων δεν ξέρεις τι να διαλέξεις: τον καναπέ Voltaire; ένα αυθεντικό οικογενειακό έπιπλο, την οδοντιατρική πολυθρόνα; τα καθίσματα του Philippe Starck; ή τις πολυθρόνες θεάτρου; Η παράσταση αρχίζει!
Η θάλασσα παρούσα με το μεγάλο τυρκουάζ τραπέζι, κι από πάνω οι χαρταετοί της καθαρής Δευτέρας για να φέρουν τον άνεμο. Τα σκαρφαλωμένα ζώα θα αρχίσουν να κινούνται; Ο σκύλος, το χαρακτικό της Χρύσας να γαβγίζει; Τα τζιτζίκια να τραγουδούν; Τα έπιπλα του κουκλόσπιτου στοιχισμένα πάνω απ’ τα κεφάλια μας να παίζουν ξανά «την συμφωνία των παιχνιδιών»; Υπό το φως του καντηλιού, —δώρο της Βαλεντίνης του Ινστιτούτου Κυβέλη— του πυρσού της γοργόνας ή των φάρων;
Το ανάκλιντρο εξώκειλε πάνω στον τεράστιο βράχο γύρω από τον οποίο χτίστηκε το γραφείο. Για να ταξιδέψει κανείς έχει ανάγκη από χάρτη. Εδώ για πυξίδα έχουμε σβούρες γιατί και η γη επίσης γυρίζει. Για να μην έχετε την ίδια τύχη, σας προτείνουμε μαθήματα στο Ναυτικό Όμιλο.
Ta ζώα είναι πανταχού παρόντα στο σπίτι, τα αγαπάμε, θέλουμε να τα τιμήσουμε. Άγρια θηρία,τα ζώα του κτήματος, τα σκυλιά μας, οι γάτες μας, η Μάτι, η Λούλου, η Ίρις, ο Μάκης, ο Νίκος, η Gin, ο Ilex… βρίσκουν την θέση τους κάτω από την εικόνα της Cruella De Vil. Όποια κι αν είναι, αυτά στηρίχθηκαν πάντα στην καλωσύνη των ξένων.
Περνώντας την αψίδα των υδρογείων σφαιρών μπαίνουμε στον ιερό προθάλαμο. Εδώ οι θεότητες και οι άγιοι κρυφακούν όσους κοιμούνται και συγχωρούν τις αμαρτωλές τους πράξεις.
Το δωμάτιο μακρύ και στενό σαν καράβι προεκτείνεται με μια μεταλλική βεράντα γαντζωμένη στον τοίχο. Σαν μπουκαπόρτα κρέμεται πάνω από τα κύματα των βράχων, των λόφων και τον θαλασσινό ορίζοντα της Τήνου και της Μυκόνου. Την θάλασσα που δεν έχουμε ακόμα ταξειδέψει.
Στους τοίχους καθρέφτες και χρωμολιθογραφίες διευρύνουν τον χώρο, θυμίζουν άλλα ταξείδια, άλλες πόλεις, άλλους ανθρώπους…
Στην κουζίνα συνδυάζεται η λαμαρίνα με το μάρμαρο της Νάξου, ενθύμιο ναών και ήχοι εργοταξίων, όπως ακριβώς συνδυάζονται τα συστατικά μιας κουζίνας απλής και φίνας, με βάση τα προϊόντα απ’ το μποστάνι μας για να πραγματοποιήσουμε συνταγές εμπνευσμένες από κάθε γωνιά του κόσμου.
Τόσες κουζίνες μαζί για να κάνουμε μία απλή ηλιόλουστη γευστική διασκεδαστική διεθνή.